Als de regen traag blijft vallen
en het licht wordt als aan zee,
sluit de ochtend naadloos
op de avond aan. Dat klinkt
als somberheid, maar niet
per se. Je hoeft niet alles
in mineur te zingen. Je doet
de dingen met je beste been
vooruit. Aan donker zit altijd
een kant die glanst zoals
de natte straat. Het heet ook
hondenweer voor iets.
Is het niet grappig dat je
je evenwicht verliest bij het
schudden van je vacht.
Je weet dat oefenen niet
bij het leven hoort. Alles is
altijd voor echt. Je moet
de straat op en verdrinken,
je borstzak brandend van
het kaartje voor een stoel
dicht bij de dirigent. Hij
wijst je met het tillen van zijn
handen op het belang van
het moment.
Conductor
Arno Bohlmeijer
When the rain keeps falling slowly
and light is growing as by the sea,
morning follows evening
seamlessly. That could be
a bleak thing, but not
necessarily. You don’t need to
sing everything in low keys. Go on
with your best leg
in front. All darkness
has a side that shines like
the wet street. It’s called
beastly weather for a reason.
Isn’t it weird that
shaking your fur, makes you
lose balance.
You know that rehearsal is no
part of life. Everything is
always for real. You need
to get on the street and perish,
your breast pocket glowing with
the ticket for a seat
close to the conductor. He,
lifting his hands, will
show you the interest of
the instant.
