Preaching to Women

อันนัยน์ตาพาตัวให้มัวหมอง

line

Sunthorn Phu


ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก                 เขยื้อนโยกก็แต่กิ่งไม่ทิ้งที่
จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี                                 เหมือนจามรีรู้จักรักษากาย
        อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ                 พึงประเวศผุดพ้นชลสาย
หอมผกาเกสรขจรขจาย                                 มิได้วายภุมรินถวิลปอง
        ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส                         ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง
ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง                         ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน
        แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก         ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
อันความรักของชายนี้หลายชั้น                         เขาว่ารักรักนั้นประการใด
        จงพินิจพิศดูให้รู้แน่                         อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ                         มันมักไพล่เพลงขุมเป็นหลุมพลาง

Preaching to Women

line

Peeriya Pongsarigun; John Viano


Ladies, your eyes can humiliate you.  
They broadcast your interest too.
True or not—people care not a bit.                        
If you’re abused, they’ll think you want it.
You’re like a young tree.                                
When the wind blows, you’ll see.
You can be moved but not unrooted.                         
Don’t show interest if he knows it.
You are a blooming lotus—                         
revealing your beauty to all of us.
Your sweet scent is everywhere,                                
and bees want you to be theirs.
If the bees should taste a flower,                        
they may then leave forever
to fly and taste others and go.                                
Men are like that, too—you know?
If a man falls in love with you,                        
all he will say and do
a means to capture you—that’s his aim.                        
But you should know, men cannot ever be tame.
Choose your man carefully.                        
Do not rush, go slowly.
Men are like puzzles.                                        
You think you know them, yet so little.