Te Lezen bij Sneeuw
Esther Jansma
Een paar hoeken om en je staat in de stilte
op een bodem, tussen oude muren, lagen metselwerkin
zomaar een winter. Uit de tijd gestapt.
Het vriest. Kinderen — theemutsjes op lompe beentjes —
rapen takken en sneeuw van de grond net zoals
zij eeuwen geleden deden tussen de stenen
het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof
waar als je goed luistert ijle stemmen misschien
de flarden van iets mateloos naar het heden zingen.
Dat is nu, vandaag. Het schemert al. De kinderen
spelen zoals ze spelen, omringd door tijd
waar jij niet bent. Jij kijkt naar hun herinneringen.
To Read in Case of Snow
C.H. Henry
Turn a couple corners and you stand in the silence
on the ground, between old walls, layers of masonry
in just any winter. You stepped out of time.
It is freezing. Children — tea cozies on clumsy legs —
pick up branches and snow from the ground just
like they did ages ago between the stones
the masonry patchwork in the hush of the court
where if you listen carefully, airy voices perhaps
sing the fragments of something measureless to the present.
That is now, today. It is already growing dark. The children
play as they play, surrounded by time
where you are not. You look at their memories.
